Roślinożerni krwiopijcy i mięsożerne futrzaki- Saga ,,Zmierzch'' Kocimi oczami

Bonjour Chats* 

Dzisiejszy, jakże słoneczny dzień postanowiłam spędzić niesamowicie ambitnie, zdrowo i ciekawie siedząc przed komputerem i myśląc o czym by tu Wam napisać. Po jakże długich przemyśleniach, i otrzymaniu porad zdecydowałam się na temat z którym spotkałam się nie raz. Tak więc, przedstawię Wam w dzisiejszych wypocinach sagę ,,Zmierzch'' i dlaczego budzi tak skrajne emocje. (Uwaga spoilery) 

Zacznijmy więc od początku, część pierwsza p.t. ,,Zmierzch'' wydana w 2005 roku, w Polsce ukazała się dwa lata po premierze. Właściwie już od pierwszego wydania stała się książką bardzo rozchwytywaną, w szczególności przez kobiety (nie dziwię się, bo jak przeczytałam opis wyglądu Edwarda to myślałam że padnę na zawał). Dzieło pisane prozą, dość nietypowa, a jednocześnie przewidywalna fabuła mimo swoich wad wciąga. 

Niepozorna dziewczyna o imieniu i wyglądzie tak pospolitym, że pomylić ją można z milionem innych nastolatek poznaje najprzystojniejszego faceta na tej planecie. I to nie byle jakiego faceta, bo wampira! Ogólne love story, ucieczka przed wrogimi wampirami, poznawanie jego rodziny (fajną ma tak ogólnie teściową) i smutek bo jej kolega jest zazdrosny (friendzone się szerzy) by ostatecznie powstał kolejny tom- ,,Księżyc w Nowiu''.

Tak samo love story, Edward ucieka, ona ma depresję a potem Edward się znajduje, ona nie ma depresji i znów słodko niczym w cukierni a wisienką na torcie jest Jacob (futrzak zakochany w Belli).

Kolejny tom to samo aż ostatecznie ostatni tom. Romantyczny ślub, miesiąc miodowy i wpadka. Dziecko wyżera Isabellę od środka, toteż Edward ostatecznie chce ją zamienić w komara... no i zmienia. Bella wyładniała, Jacob się zauroczył czy coś tam w jej córce (trochę pedofilia ale cóż, wilkołaki tak mają). Potem walka by dziecko mogło żyć, krwawa jatka której nie było i beeeng! Koniec książki z Happy End'em. 

Wiele osób zarzuca że banalne, że wyidealizowane, że nierealne, ale proszę Was. Każda kobieta marzy o takiej drugiej połówce (czy to o kobiecie czy o mężczyźnie). 

Co prawda co do postaci, że wyidealizowane to racja, Bella niby taka sobie zgarnęła takie ciacho, a wszystkie inne postacie są cud miód jeśli są po jasnej stronie mocy.

Do tego wiele powtórzeń i miłość prawie że nie realna. 

Z drugiej jednak strony widzimy ogromne zaangażowanie, stworzenie wampirów i wilkołaków w kompletnie inny sposób. Dzieło napisane słownictwem prosty, które ja, czytając pierwszy raz jako 12 latka zrozumiałam doskonale, i nie mam żadnych zarzutów. Do tego książka wciąga, pozwala pomarzyć o idealnej pierwszej miłości do grobowej deski, daje upust emocjom po rozstaniu (2 część) i w trakcie przeżywania najważniejszych chwil w związku (część 3/4). 

Jak na moje oko książka fajna, film też (Robert szczególnie) ale nie porywa. Akcja dzieje się umiarkowanie szybko, jest całkiem przewidywalna lecz dzieło pisane jest w taki sposób że wciąga i to bardzo. Książka ma w większości zwolenniczki dzięki ukazanej słodkiej miłości, i wrogów przez wiele braków w wykonaniu i historii. Co nie zmienia faktu że książkę warto przeczytać, bo jeśli się w niej nie zakochamy, to przynajmniej wzbogacimy się o kilka tytułów na liście ,,przeczytane raz i nigdy więcej''. 

*- chats to po francuski koty :p